نبض زندگی

یادش بخیر روزهای محرم روزهای هیئت، روزهای "حسین حسین"گفتن،روزهایی که فقط لباسمان روزه دار نبود؛ که چشممان، دستمان، پایمان ، فکرمان، دلمان، همه برای حسین روزه میگرفتند روزه معصیت.

فرق مصیبت حسین با مصیبت دیگران این است که مصیبت او مانع معصیت است این رازی ست بین خدا و رسولش.

گویا تمام آن رفتارها به لباس سیاهمان بسته بود که وقتی درآوردیم دوباره شدیم همان انسان قبل محرم!

و باخود ناله میکنیم ای کاش دوباره محرم بیاید!

دوباره محرم بیاید که باز لباس بپوشیم و باز بگرییم و باز... آرزوی محرم دوباره کنیم؟!

ای کاش تمام عمرمان و تمام جاهایی که می رویم محرم باشد که کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا نگاهمان،کسب و کارمان، درس و زندگی مان،مذاکراتمان، سبد هایمان، فرهنگ مان، هیهات منالذله مان ، همه و همه عاشورایی باشد.

به امید آن روز...

بودن تمام کار نیست

بودن یا نبودن

مساله این نیست!

مساله چگونه بودن است

داستانِ داستان

با دوتا از دوستام نشسته بودیم که یکیشون رفت توی اینترنت  و یک داستان رو شروع کرد به خوندن. دو ، سه دقیقه ای طول کشید بعد که تموم شد به من نگاه کرد. و منم گفتم افتضاح بود  نویسنده چقدر بد نوشته بود اطناب داشت اصلا داستان قشنگی نبود. این رفیق ما به من و من افتاد.

و اون دوست دیگه گفت : .... وبلاگ خودش بود که خوند.

 جاخوردم

جای من بودی چیکار میکردی ....