وتا

خیلی سفر کرده بودم و با خیلی از مرزبانان صحبت کردم¹ که شاید مرزاخلاص و ریاء دقیقا برایم مشخص بشه و  حاصل آن " وتا" شد:

اگه تو کاری کردی مثلا درس خوندی تا معروف بشی تا مشهور بشی تا آینده دار بشی تا مدرک بگیری یا مثلا کمک رفیقت می کنی تا بشی آدم حسابی ،مدرسه میزنی تا بشی خیر مدرسه ساز... این یه نوع کاره.

و یه دفعه هم تو درس می خونی،خوب هم میخونی ، و معروف میشی و مشهور میشی کتاب مینویسی و محبوب میشی وبلاگ میزنی و در هر روز بازدید بالای پنج تا داری این هم یه نوع دیگه.

نوع اول تو داری کار می کنی "تا" به یه چیزی برسی و میشه غیرخدا و نوع دوم تو کاری میکنی و حالا یک ثمره ای برای تو داره تو برای خدا کار کردی ولی خدا کارتو بی جواب نمی ذاره

ننیجه این شد که وظیفه ما اینه فقط با خدا تا کنیم.

نکته قابل توجه در اینجا این است که عده ای می خوان هردو رو داشته باشند "وتا"؛ یعنی هم خدا و هم خرما هم اخلاص هم دنیا، باید به این عده بگیم این کارتون ادبی نیست و هیچ ادیبی جمع "واو" و "تا" را جایز نمیداند. و این بی ادبی ست به خدا.

وعده ای بی ادبی را بالاتر برده اند و حتی به "وتا" راضی نشدند وخودشون رو هم ردیف خدا میدونن  که قصد "وتو" دارند یعنی "من و تو" باهم حقوق این بشر رو تعیین میکنیم. البته جدیدا به جای حق "وتو" از "نتو" استفاده میکنن یعنی من آره نه تو که برای تشویش اذهان گفتن بهش ناتو همون ناتوی فرهنگی.

.........................................

1. علماء شیعتنا مرابطون‌ فی‌ الثغر الذی‌ یلی‌ إبلیس‌ و عفاریته‌،