نبض زندگی

یادش بخیر روزهای محرم روزهای هیئت، روزهای "حسین حسین"گفتن،روزهایی که فقط لباسمان روزه دار نبود؛ که چشممان، دستمان، پایمان ، فکرمان، دلمان، همه برای حسین روزه میگرفتند روزه معصیت.

فرق مصیبت حسین با مصیبت دیگران این است که مصیبت او مانع معصیت است این رازی ست بین خدا و رسولش.

گویا تمام آن رفتارها به لباس سیاهمان بسته بود که وقتی درآوردیم دوباره شدیم همان انسان قبل محرم!

و باخود ناله میکنیم ای کاش دوباره محرم بیاید!

دوباره محرم بیاید که باز لباس بپوشیم و باز بگرییم و باز... آرزوی محرم دوباره کنیم؟!

ای کاش تمام عمرمان و تمام جاهایی که می رویم محرم باشد که کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا نگاهمان،کسب و کارمان، درس و زندگی مان،مذاکراتمان، سبد هایمان، فرهنگ مان، هیهات منالذله مان ، همه و همه عاشورایی باشد.

به امید آن روز...